თანამედროვე ევროპა მზარდი არაკონვენციური ხასიათის საფრთხეების წინაშე დგას, რომლებიც მიზნად ისახავს ევროპული საზოგადოებების დესტაბილიზაციას. მრავალგანზომილებიანი საფრთხეები, რომელიც აერთიანებს ძალისმიერ და ძირგამომთხრელ ინსტრუმენტებსა და ტაქტიკურ მეთოდებს და როგორც სახელმწიფო, ასევე არასახელმწიფო აქტორებს, მიზნად ისახავს ინსტიტუტებისადმი არსებული საჯარო ნდობის შესუსტებას.
დეზინფორმაციული კამპანიებით საზოგადოებრივ აზრზე გავლენის მოხდენა, არჩევნებში ჩარევის შესახებ გაკეთებული ბრალდებები, ტრადიციული მედიისა და სოციალური ქსელების მეშვეობით განხორციელებული მტრული პროპაგანდა - ეს ევროკავშირის წინააღმდეგ წარმოებული საინფორმაციო ომის მხოლოდ რამდენიმე სახეა. მნიშვნელოვანი ძალისხმევაა მიმართული ევროკავშირის წევრ სახელმწიფოებს, ისევე როგორც ევროკავშირსა და პარტნიორ ქვეყნებს შორის სტრატეგიული განხეთქილების შესატანად. ევროპულ საზოგადოებებში თანდათან მზარდი მოწყვლადობის გათვალისწინებით, მთავრობები სულ უფრო და უფრო მეტად აცნობიერებენ თუ რამდენად მნიშვნელოვანია მოსახლეობისა და ინსტიტუტების მედეგობის (resilience) გაძლიერების საკითხი.
რამდენად საკმარისია დამაჯერებელი პოლიტიკური კომუნიკაცია, ცნობიერების ამაღლება, სოციალურ მედიაში განხორციელებული კამპანიები, სამოქალაქო საზოგადოების ინიციატივები და სხვა ქმედებები გამოწვევათა ფართო სპექტრის წინააღმდეგ საბრძოლველად?